Како настанува шеќерната болест ?

  Дијабетот  настанува кога во организмот го нема доволно хормонот - инсулин. За да може да работи нашиот организам, мора да обезбеди неопходна енергија. Организмот ја добива оваа енергија, така што храната која ја прима ја разградува до гликоза, која понатаму главно ја користи за енергија. Овие процеси се случуваат во цревата и во црниот дроб, а се потпомогнати со одредени ензими.

 Гликозата преку крвотокот патува низ целиот организам, но таа не може да се употреби за енергија од страна на клетките, додека не навлезе во нивната внатрешност. Инсулинот преставува клуч кој што овозможува гликозата да навлезе преку sидот во внатрешноста на клетките. Ако нема доволно инсулин гликозата ќе се натрупува во крвта, клетките нема да имаат доволно енергија за нормална работа, а тие луѓе ќе се чувствуваат болни. Инсулинот се произведува во панкреасот.

Панкреасот е жлезда со внатрешно и надворешно лачење. Таа е долга околу 15 cm и има форма на положена буква Ј, чиј поширок крај се нарекува глава, средниот дел се нарекува тело, а најтесниот дел од жлездата се нарекува опаш. Панкреасот е сместен зад желудникот и лежи пред `рбетниот столб. Личи на положена тенка круша.

 Соковите кои помагаат во варењето на храната се создаваат во егзокрините панкреасни клетки (клетки со надворешно лачење), додека пак хормоните како што се: инсулинот и глукагонот се создаваат во ендокрините панкреасни клетки (клетки со внатрешно лачење).

Овој орган во човековото тело има две важни фукции:

* произведува и лачи дигестивни сокови, кои помагаaт во варењето на храната,

* произведува и лачи хормони (инсулин и глукагон), кои го регулираат нивото на шеќерот во крвта. Овие хормони помагаат организмот да ја складира и користи добиената енергија од храната.

 Доколку кај инсулин-зависниот дијабетес или тип 1 се знае начинот на кој настанува заболувањето, кај инсулин-независниот дијабетес или тип 2 не се знае точниот механизам на настанување на болеста. Една од теориите кои го објаснуваат појавувањето на оваа болест е инсулинската резистенција на периферните ткива т.е неосетливост на периферните ткива на дејството на хормонот инсулин со релативен инсулински дефицит или помалку чест фактор е предоминирачки инсулин секреторен дефект со или без инсулинска резистенција. 

 Оваа болест започнува подмолно, со бавен и неприметлив почеток и во тој период исклучиво со лабораториски испитувања т.е контрола на шеќерот во крвта може да се предвиди појавата на болестa. На почетокот на болеста се забележува покачување на шеќерот во крвта на гладно но после првиот дневен оброк нивото на гликемијата т.е шеќерот во крвта нагло се покачува што укажува на нарушена регулација на хипергликемичните.

Предијабетес е состојба во која индивидуалци имаат покачен шеќер во крвта, но сепак не можат да се вбројат во класата на дијабетичари. Овие луѓе имаат зголемeн ризик за појава на дијабет тип 2, срцеви заболувања и мозочен удар.

Основни симптоми на оваа болест се: 

* зачестено и пообилно мочање, 

* силна жед, 

* јадеж на гениталните органи, 

* општа малаксаност и нагло губење на телесната тежина, 

* заматен вид, 

* повракање и болки во стомакот,  

* ноќно потење.