Како се лекува шеќерната болест?

Основно во лекувањето на оваа подмолна хронична болест е здравиот начин на исхрана и вежбањето.   

Примарно оружје во борба против оваа болест кое го препорачува секој лекар е диетата.  

Доколку и после оваа диета  гликемијата на гладно е покачена над дозволените граници, тогаш лекарот е должен да препорача орална таблетарна терапија, а тоа се дериватите на сулфонилуреа кои што вршат стимулација на бета-клетките да лачат инсулин и другата група т.н бигваниди кој што дејствува на подобро искористување на глукозата од периферните ткива.

Доколку и на овој начин лекарот не успее да ја доведе под контрола шеќерната болест тогаш се употребува најсилното оружје - секојдневната примената на хормонот инсулин кој денес најчесто е од хумано потекло и може да биде со кратко, средно и долго дејство. Тој е пакуван во специјални пенкала и се аплицира исклучиво поткожно (субкутано) најчесто во надколеницата, надлактицата и стомакот. Најчесто се користи инсулин со средно дејство кој се аплицира двапати на ден со тоа што наутро се зема ударна доза додека вечерната доза не треба да биде поголема од 1/3 од утринската доза. 

Последици од нелекувана шеќерна болест?

Лицата кои подолго време боледуваат од шеќерна болест имаат зголемен ризик од појава на хронични компликации и тоа како последица на нерегулираниот шеќер во крвта.

Тие компликации можеме да ги поделиме во две групи и тоа како:

* микроангиопатии (оштетување на малите крвни садови) и 

* макроангиопатии (оштетување на големите крвни садови). 

Во првата група на микроангиопатии можеме да ги спомнеме: дијабетичната ретинопатија (оштетување на капиларите во мрежницата во окото и опасност од појава на катаракта (перде) и слепило), дијабетична нефропатија(оштетување на гломеруларното капиларно корито (гломерулосклероза) со потенцијална опасност од појава на бубрежно затајување (ренална инсуфициенција).Третиот тип од микроангиопатиите е појава на дијабетична невропатија (оштетување на капиларите кои ги хранат со крв нервните стебла, а со тоа доведуваат до нивно изумирање(денервација) и нивна нарушена функција со појава на силни болки во нозете,нарушено чувство на допир и атрофија на мускулите).   

Од макроангиопатиите треба да се споменат појавата на: коронарна артериска болест на срцето со огромна можност за појава на инфаркт, периферна васкуларна болест(затнување на артериите најчесто на нозете и појавување на гангрена), висок притисок(хипертензија) која е 3 пати почеста кај болните од оваа болест и цереброваскуларна болест со можност за појава на тромбоза (затнување) на крвните садови во мозокот но не е исклучена и можноста од мозочно крварење кое може да биде со фатален исход.