Како се дијагностицира шеќерната болест?

Доколку кај пациентот постои веќе изразена клиничка слика на болеста т.е веќе постојат знаците кои се типични за оваа болест доволно е само една гликемија на гладно (испитување на нивото на шеќер во крвта) за да се докаже постоењето на дијабетес. Но, доколку пациентот кој се јавил на преглед кај својот доктор не покажува никакви симптоми на постоење на шеќерна болест (асимпоматски пациент)тогаш, во никој случај не смее да се постави дијагноза шеќерна болест само со едно мерење на шеќерот во крв на гладно.  

         

Ако при тоа мерење, по претходно 12 часовно гладување се добијат вредности повисоки од 6.8ммол/Л пациентот се иследува со изведување на ОГТТ(орален гликоза толеранс тест). Тестот се изведува со земање крв на гладно и одредување на гликемија по што пациентот пие вода 250-300мл засладена со 75 грама гликоза анхидрат во текот на 5 минути по претходното земање на крв. Потоа се чека период од 2 часа и повторно се зема крв за испитување на гликемија. Доколку после овој период гликемијата во венската крв изнесува над 10 ммол/Л тогаш може да се каже дека станува збор за шеќерна болест. Други испитувања кои се користат во дијагностицирањето на шеќерната болест се и испитување на шеќер во урина (гликозурија) со тест траки како и одредување на кетонски тела.      

Како контрола на тоа како е регулиран дијабетесот во последните 6-8 недели кај еден пациент со оваа болест се користи испитувањето на на гликолизираниот хемоглобин HbA1c кој е одличен параметар за успешноста на спроведеното лекување кај пациентот.